7.10.09

Στον πόνο δεν κλαίμε, τραγουδάμε...

"Κίνησε η Όλγα μας πρωί, η Όλγα του Στραβάκου,
τη μάνα της να πάει να ιδεί απάνω στη Ραψάνη
κι ο χάρος την περίμενε.
Κι ο χάρος απ’ όλους διάλεξε την Όλγα τη χαϊδεμένη,
τα νιάτα της δε σκέφτηκε"

..μια αληθινή ιστορία.

Πρόκειται για ένα τραγούδι από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.
Η Όλγα Στραβάκου σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα στην περιοχή της Ραψάνης, το 1948. Ήταν μια όμορφη τσελιγκοπούλα που χάθηκε άδικα.
Ο πατέρας της, πλούσιος τσέλιγκας, χρυσοπλήρωσε το τραγούδι αυτό που το ζήτησε για να τιμηθεί η μνήμη της και σ’ όλα τα γλέντια για πάντα ο κόσμος να θυμάται τη χαϊδεμένη κόρη του.
Το τραγούδι γράφτηκε από τον Βάιο Μαλλιάρα που καταγότανε από τον Πυργετό.
Από τότε σ’ όλη την κεντρική Ελλάδα, τραγουδιέται ο άδικος χαμός της όμορφης Όλγας, σαν ένα τραγούδι της τάβλας.
Γιατί, εμείς οι Έλληνες στον πόνο δεν κλαίμε, τραγουδάμε…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου